Cyrano de Bergerac - Deel XIV
.
Een “Samaritaine” raast ratelend naar de ziekenboeg,
gegangmaakt door een vendel galopperende huzaren.
Eén hunner schreeuwt luidkeels om de chirurgenploeg
zodat kampverblijvers geschrokken de calèche nastaren ….
Roxane veert recht, haar intuïtie maakt haar bang.
Ze spoedt zich ijlings naar het veldhospitaal
Een infirmier helpt haar doorheen het gedrang
bij de brancard staat Cyrano met lede ogentaal…
Haar vermoeden wordt bewaarheid, de wanhoop slaat toe
Roxane gooit zich huilend op haar stervende Christian
In het doodsgereutel vangt zij zijn laatste liefdesgroet
en omknelt desperaat zijn stuiptrekkend lichaam.
(wordt vervolgd)
.
Een “Samaritaine” raast ratelend naar de ziekenboeg,
gegangmaakt door een vendel galopperende huzaren.
Eén hunner schreeuwt luidkeels om de chirurgenploeg
zodat kampverblijvers geschrokken de calèche nastaren ….
Roxane veert recht, haar intuïtie maakt haar bang.
Ze spoedt zich ijlings naar het veldhospitaal
Een infirmier helpt haar doorheen het gedrang
bij de brancard staat Cyrano met lede ogentaal…
Haar vermoeden wordt bewaarheid, de wanhoop slaat toe
Roxane gooit zich huilend op haar stervende Christian
In het doodsgereutel vangt zij zijn laatste liefdesgroet
en omknelt desperaat zijn stuiptrekkend lichaam.
(wordt vervolgd)
.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aramis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||