Ik zou de wereld willen geven
Ik zou de wereld willen geven
De pijn en vreugde uit mijn leven
Mijn ouders waren iets, ik was niets
Tenzij mijn naam, en die klonk heel diets
Jean-paul, al op zijn Frans geschreven
Alsof men mij wou laten beven
Want een Vlaming is eigenlijk iets
Als een ouderwetse rennersfiets
Je kan er alles mee beleven
Doch moedig valt het je toch tegen
Als je steeds achteraan wordt geduwd
Als door ondankbaarheid bespuwd
Maar het is mij al om het even
Ik kan hen nu alles vergeven
De jaren hebben de strijd geluwd
Aan jouw zijde gelukkig en gehuwd
De pijn en vreugde uit mijn leven
Mijn ouders waren iets, ik was niets
Tenzij mijn naam, en die klonk heel diets
Jean-paul, al op zijn Frans geschreven
Alsof men mij wou laten beven
Want een Vlaming is eigenlijk iets
Als een ouderwetse rennersfiets
Je kan er alles mee beleven
Doch moedig valt het je toch tegen
Als je steeds achteraan wordt geduwd
Als door ondankbaarheid bespuwd
Maar het is mij al om het even
Ik kan hen nu alles vergeven
De jaren hebben de strijd geluwd
Aan jouw zijde gelukkig en gehuwd
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juni 16, 2005 08:50 |
| Mooi en uiteindelijk warm verwoord. Liefs en fijne dag / sunset PS: Ik zou de wereld enkel mijn liefde, genegenheid en respect wilen geven. Meer hoeft dat voor mij niet te zijn. |
|
| hiljaa: | Donderdag, juni 16, 2005 07:41 |
| leuk geschreven! wij vlamingen laten ons toch niet doen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||