Langzaamaan bevrijd
Ik hoorde vanmorgen kikkers kwaken
in een grote brede sloot
begon het geluid haast kwijt te raken
ik dacht: ze zijn allemaal zeker dood
maar nu in volle omvang een concert
waar verschillende soorten kwaakten
geluiden waardoor ik apert
helemaal in vervoering kon raken
Ik zag vandaag een zwaluw vliegen
hoog aan helderblauwe lucht
het leven stond me zeker voor te liegen
ik dacht: ze zijn zeker weggevlucht
maar nu zo scherend onder wolken
letters schrijvend in hun taal
waar vliegjes ook de lucht bevolken
zag ik ze daar weer allemaal
Ik zag vandaag die bloem weer bloeien
die 'k al tijden niet meer had gezien
ik wist niet dat ze hier nog groeiden,
tot wasdom kwamen bovendien
maar nu in heldere kleurenpracht
de bloemen eindelijk ontloken
de geur weer naar mij toegebracht
voor het eerst weer echt geroken
Ik voel dat ik langzaam ga ontwaken
uit een mistig-grijze roes die sleurt
waarin ik dreigde vast te raken
door alles wat mij is gebeurd
Eindelijk gaan er deuren open
die leiden naar een betere tijd
ik kan er rustig door gaan lopen
en van depressies zijn bevrijd...
Reacties op dit gedicht
| fotogedicht: | Donderdag, juni 01, 2006 22:48 |
| Om rechtstreeks naar bijbehorend fotogedicht te gaan klik dan boven dit sterretje * | |
| Graatje: | Vrijdag, juni 24, 2005 11:18 |
| Je gevoelens heb je weer geweldig op het "papier" gezet. | |
| sunset: | Donderdag, juni 16, 2005 11:59 |
| Heel mooi delend, voelbaar verwoord. Liefs en warme knuf / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: switi lobi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||