duisternis
Wolken schuiven voor de zon,
Het licht verdwijnt
Ik wou dat ik iets zeggen kon,
En dat er weer geluk verschijnt
Tranen druppelen van men gezicht,
Men gedachte is naar “hierboven” gericht
Vragen spoken door men hoofd
Het licht in mij is gedoofd
Dagen vol verdriet
Dit vergeet ik niet
Ik wil een schouder om op te leunen,
Iemand om op te steunen
Waartegen ik alles zeggen kon
En voor wie ik echt beston
Het licht verdwijnt
Ik wou dat ik iets zeggen kon,
En dat er weer geluk verschijnt
Tranen druppelen van men gezicht,
Men gedachte is naar “hierboven” gericht
Vragen spoken door men hoofd
Het licht in mij is gedoofd
Dagen vol verdriet
Dit vergeet ik niet
Ik wil een schouder om op te leunen,
Iemand om op te steunen
Waartegen ik alles zeggen kon
En voor wie ik echt beston
Reacties op dit gedicht
| wil weg: | Donderdag, juni 16, 2005 19:34 |
| meid, voor mij besta je echt, en je kunt altijd rekenen op mij!!! ik ben er voor je! en je mag niet weggaan! hvj wjnk xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ellekva | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||