Gelukkig mens
Grillige kliffen dagen de woeste golven uit,
het schuimend brekend water maakt een spookachtig geluid.
Snuif de geuren van de felle wind,
ril bij de gedachte dat ik mij alleen op deze wereld bevind.
Een donkere schim onthult duistere geheimen op haar blauw verlichte pad,
haar zilte tranen laten me denken aan de vroege dauwdruppels op een klaverblad.
Ze zingt haar lied in de schaduwzijde van de maan,
gehuld in een mantel van ontelbare sterren blijft ze roerloos staan.
De ruisende wilgen vragen fluisterend mijn wens,
"Mag ik hier vaker komen" maakt van mij een gelukkig mens.
het schuimend brekend water maakt een spookachtig geluid.
Snuif de geuren van de felle wind,
ril bij de gedachte dat ik mij alleen op deze wereld bevind.
Een donkere schim onthult duistere geheimen op haar blauw verlichte pad,
haar zilte tranen laten me denken aan de vroege dauwdruppels op een klaverblad.
Ze zingt haar lied in de schaduwzijde van de maan,
gehuld in een mantel van ontelbare sterren blijft ze roerloos staan.
De ruisende wilgen vragen fluisterend mijn wens,
"Mag ik hier vaker komen" maakt van mij een gelukkig mens.
Reacties op dit gedicht
| dieny: | Zondag, september 02, 2001 09:55 |
| HEERLIJK ELLY ZO'N PLEKJE VOOR JEZELF! liefs dieny |
|
| Huting: | Zaterdag, september 01, 2001 15:49 |
| Heel erg gevoelig Elly... Liefs, Doortje |
|
| arie: | Zaterdag, september 01, 2001 15:38 |
| Eenzaam, maar zeker niet alleen.Soms voelt het zo,soms voelt alles zwart. Waarom.. denk je dan... mag ik niet gelukkig zijn? Jij wel...Elly Liefs,Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elly | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2001 | ||
| Thema's: | ||