Het is begin november,
In een afgeladen hotel,
Iedereen komt afscheid nemen,
Mensen mochten jou wel.
In een klein dorpje in Friesland,
Waar verkeersborden niet bestaan,
Betuigen wij jou onze laatste eer,
Voor je voorgoed van ons zal gaan.
We gaan een kilometer lopen,
Jij mag voorop omdat je dood bent,
tweehonderd mensen in de stoet,
Nieuwsgierige koeien komen aangerend.
Mijn vader wordt begraven,
twee koeien geven je een laatste groet,
Ik heb even oogcontact met mama,
Die koeien maakten het heel even goed.
Een uitvaart in een kerk,
Of heel simpel in een zaal,
Maar van alle laatste tochten, pap
Was die van jou het mooist van allemaal.
sunset: | Vrijdag, juni 17, 2005 12:38 |
Teer-droef, integer verwoord. Liefs en mijn genegenheid / sunset |
|
Niniki: | Vrijdag, juni 17, 2005 10:48 |
mooi en ontroerend verwoord. knuffie niniki |
|
syllieme: | Vrijdag, juni 17, 2005 10:32 |
droevig. maar erg mooi geschreven | |
Innerchild: | Vrijdag, juni 17, 2005 09:46 |
zo ontroerend mooi geschreven ... dit maakt mij even heel stil ! Knuf / Innerchild |
|
Klaes: | Vrijdag, juni 17, 2005 06:49 |
bedroefend,maar intens warm verwoord, Groet/Klaes |
|
Auteur: Oakpaw | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 17 juni 2005 | ||
Thema's: |