niet meer terug
Er prikkelt een traan
in de hoek van mijn oog
Die diep in mijn hart is ontstaan
Langzaam streelt hij mijn wang
en eindigt aan mijn kin
hem hield ik verborgen,maandenlang.
en dit is het begin.
Het begin van eindelijk zijn wie ik wil
mijn gevoel niet meer verstoppen
Beneden ben ik stil
maar als ik eenmaal begin,kan ik niet meer stoppen.
Ik ben boven,en alleen thuis
ik weet nu dat het gaat komen
Hardop zeg ik alles wat al die jaren al moest
alles is nu pas aan het loskomen.
Nu ben ik dus alles kwijt
en heb geen geheimen meer
Van het verleden neem ik afscheid
En ik zorg dat ik niet meer terugkeer
~!_||_** Kus **_||_>~
Reacties op dit gedicht
| Anders: | Maandag, juni 20, 2005 14:23 |
| Ga eens voor een spiegel staan en zeg,, Ik hou van jou. Zo komt ik hou van jou altijd terug. liefs,, |
|
| sunset: | Vrijdag, juni 17, 2005 13:04 |
| Nooit afscheid nemen van het verleden (want is een deel van ons), wel een plaatsje geven. En inderdaad, zijn wie je bent. Mooi voelbaar getoond. Liefs / sunset |
|
| Brigit: | Vrijdag, juni 17, 2005 09:41 |
| Jaja ik leer het wel Hihi Hoe vaker ik het doe,hoe meer ik het begin te snappen Kus,brigitje |
|
| Anders: | Vrijdag, juni 17, 2005 09:31 |
| Ik heb ooit eens iets gehoord over een traan, zo bekend en zeker heel mooi. Die wil je als dank voor dit mooie gedicht eens zeggen. Als ik een traan was in jou ogen. Zou ik willen leven op jou wangen , en sterven op jou lippen. Vind hem gewoon heel mooi en toepasselijk, Knuffffff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Brigit | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||