Langzaam
Langzaam schuif ik
het gordijn nog wat opzij,
en drink ik
een laatste slok water
Mijn hand reikt naar
het kastje naast mijn bed.
Daar heeft mijn wekker
inmiddels zijn rust gevonden
Terwijl ik om me heen
kijk en zoek naar
een laatste sprankje hoop,
besef ik dat het te laat is
Langzaam pak ik het briefje
van het kastje
dat koud en kwaad aanvoelt,
je wacht op me. Ik zal me haasten.
het gordijn nog wat opzij,
en drink ik
een laatste slok water
Mijn hand reikt naar
het kastje naast mijn bed.
Daar heeft mijn wekker
inmiddels zijn rust gevonden
Terwijl ik om me heen
kijk en zoek naar
een laatste sprankje hoop,
besef ik dat het te laat is
Langzaam pak ik het briefje
van het kastje
dat koud en kwaad aanvoelt,
je wacht op me. Ik zal me haasten.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, juni 17, 2005 13:12 |
| Zo eenzaam hopeloos koud dit. Liefs en mijn warme genegenheid / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Preaza* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||