Treinportret van reisgenoot
Zij schudt het hoofd vertwijfeld
de letters kloppen niet
de woorden lopen scheef
Legt verbeten dan de puzzel
zacht berustend naast zich neer
Weer een pagina verprutst
Weer een uurtje trein voorbij
Richt dan haar blik maar weer door raam
Zij staat op, en loopt het volle leven in
En ik kan een glimlach
slechts met moeite onderdrukken
(11-06-2005)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Menno_21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||