Weer een vriend kwijt
Als de schaduw op de grond.
Even stil staan in de nacht.
Dat was het wat ik er van vond.
Iets wat ik nooit had verwacht.
Weer een vriend ver van mijn vandaan.
Geen hoop meer geven aan elkaar.
Ik blijf alleen ver achter hem staan.
Ik hier en hij daar.
Zonder zijn woorden is het stil.
Zonder zijn handen om mijn heen.
Dit is niet wat ik wil.
Ik voel me nu doodstil eenzaam, alleen.
De laatste kus die ik van hem krijg.
En zachtjes loopt die bij mijn vandaan.
Ik kom niet meer uit me woorden dus ik zwijg.
En toch denk ik stiekem blijf staan.
Zal ik hem ooit nog eens zien.
Zal ik ooit nog met hem praten.
Want hij is mijn vriend bovendien.
Ik wil niet dat je mijn gaat verlaten.
De auto rijd al aan.
15-6-2003 de laatste kus van hem op mijn mond.
Ik blijf alleen achter staan.
Want tenslotte ben ik nu alleen nog maar zijn schaduw op de grond.
Reacties op dit gedicht
| Hope and Pain: | Dinsdag, juni 21, 2005 19:27 |
| Heel mooi het pakte meh echt waar en zeker als jeh het zelf hebt mee gemaakt xxx Veel sterkte!! |
|
| *~°Lexa°~* : | Vrijdag, juni 17, 2005 17:48 |
| Mooi en pijnlijk gedicht!!! Veel sterkte Greetz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Gategirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||