Waarom zijn er pesterijen op school
en is het vaak te laat
kinderen gaan op de dool
waardoor de miserie nooit echt over gaat
Jaren zonder dat iemand het ziet
zonder dat ze het thuis gaan zeggen
kinderen kroppen op dat verdriet
omdat ze het niet uit kunnen leggen
Met blauwe plekken komen ze thuis aan
verstopt achter hun kledij
sommigen onder hen denken er alleen voor te staan
al een geluk is mijn tijd voorbij
Ook ik werd vaak tegen de muur geklopt
van de trappen naar beneden getrokken
pas in het 4de middelbaar is dit gestopt
want dan was er een van mijn gedichten naar het schoolkrantje toe vertrokken
Vele mensen kregen tranen in de ogen
omdat ze het niet wisten mijn gevoel
ik lachte altijd waardoor ik mezelf heb bedrogen
want mij diep raken was hun doel
Thuis ging ik eenzaam men kamer in
daar barste ik uit in tranen heel alleen
een gedichtje schrijven had een beetje zin
want naar dat blaadje papier gingen men woorden heen
Ik ben heel onzeker geworden met de tijd
en beteren doet het niet echt
daarom heb ik van mijn schooljaren veel spijt
want dat gevoel en die kwetsbaar zet je nooit meer recht
Je blijft achter met de gedachten van toen
en probeert andere kinderen te helpen door ze te leren praten
eigenlijk besef ik des te meer dat ik het ook had moeten doen
dan hadden mijn gevoelens mij nooit zo bang achter gelaten
Help gepeste kinderen en jongeren op school of thuis door te luisteren en er voor hen te zijn
zodat niemand zulke moeilijke jaren door moet gaan
het doet een hart zo diep van binnen verschrikkelijk pijn
vooral als een kind denkt er alleen voor te staan
Pesterijen blijven hier op aarde
wat verschrikkelijk erg is
iedere mens verdient dat beetje eigenwaarde
anders loopt het voor sommigen een beetje mis
Ik had mijn ouders wel, maar zij hen nooit iets
kwam thuis en ging alleen zitten huilen
ik verstopte in een hoekje in het niets
daar waar ik dacht perfect te kunnen schuilen
Ook op het werk komen pesterijen voor
en ook voor volwassenen is het moeilijk om dragen
ze slaan er zich ook niet altijd door
doe de pesterijen verdwijnen, dat wil ik aan iedereen vragen
Laat niemand muren opbouwen zo hoog
dat ze er niet meer uit kunnen komen
ze zitten dan wel veilig en droog
maar het verknoeit al hun mooie dromen
Niemand mag mensen in de steek laten
iedereen moet er voor iedereen kunnen zijn
ondanks die vele dingen dat we ooit vergaten
niemand voelt zich graag nietig en klein
***gewoon geschreven***
***na een verhaal dat ik weer heb gehoord***
***er zijn dingen die net het zelfde zijn gebleven***
***en dat gevoel heeft me een beetje gestoord***
***Laat iedereen lachen en geloven in elkaar***
***zodat verdriet langzaam verdwijnt***
***dit gedicht is maar een klein gebaar***
***voor iedere persoon dat langzaam wegkwijnt***
************Steun hen die het nodig hebben************