Hete Kilte
Vingers door mijn verwarde haren,
niet de hare, maar de mijne.
Langzaam aan het wegkwijnen door de pijn.
Het gevoel, zo fijn, van haar handen,
legde me aan banden bij elke aanraking.
Een stille staking van mijn gezond verstand
heeft nu de overhand in mijn lichaam.
Een blijvende blaam op mezelf in mij,
nu weer vrij, maar toch die hunkering naar.
Haar vingers door mijn haar, tintelend van genot.
niet de hare, maar de mijne.
Langzaam aan het wegkwijnen door de pijn.
Het gevoel, zo fijn, van haar handen,
legde me aan banden bij elke aanraking.
Een stille staking van mijn gezond verstand
heeft nu de overhand in mijn lichaam.
Een blijvende blaam op mezelf in mij,
nu weer vrij, maar toch die hunkering naar.
Haar vingers door mijn haar, tintelend van genot.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: shikje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2001 | ||
| Thema's: | ||