Eenzaam alleen.
Mijn kleren van mijn lijf gerukt,
en mijn porseleinen hart opengereten,
de muur die ik had gebouwd brokkelt af,
haar fundament allang versleten,
Hier lig ik dan naak als een geborene,
met alleen mijn herinneringen om me heen,
zelfs de eenzaamheid zal me niet storen,
want ze voelt zich bij mij zo alleen.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Dinsdag, juni 21, 2005 16:27 |
| fraai gedicht | |
| debby dD15: | Maandag, juni 20, 2005 20:43 |
| mooi en gevoelig geschreven:s je kunt altijd mailen weet zeker dat er velen mensen zijn die net als ik er voor je willen zijn;) sterkte kus + knuf debby | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||