Nog steeds niet...
in de hartverscheurende desillusie
van volledige onverenigbaarheid
ligt de mooist denkbare wereld blakend
op een hoogte die ik net niet kan betreden
het onvermogen om torenhoge vergezichten
resoluut in hart en ziel dwingen
lichamelijk te versmelten
met de eeuwige tijdelijkheid der dingen
dansend als een vlam het vuur te zijn
laaiend
waaiend in alle levende kleuren van de wind
levend
zwevend door de regen de mist te ademen
dat was al zo
voordat jouw woorden mijn ziel bestempelden
dit waren reeds mijn vormeloze gedachten
voor ik ze in jouw handschrift
met mijn diepste ziel zag verenigen
slechts even
maar wel met een oogopslag
en nog steeds is het niet te beschrijven
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Donderdag, juli 07, 2005 17:12 |
| dit leest als een droom...en dat gevoel krijg ik niet gauw... Goeie, Timmie |
|
| Alter_Ego: | Dinsdag, juni 21, 2005 00:46 |
| resoluut in hart en ziel TE dwingen... mijn excuses |
|
| Renate-td-: | Dinsdag, juni 21, 2005 00:41 |
| Ontroerend dit, heel mooi. Liefs, Renate |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, juni 21, 2005 00:41 |
| Super! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alter_Ego | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||