In het midden van de dag viel een ademtocht samen met het klappen van de zweep; een week geluid stampte soppend uit de koperen klok

steeg op en kromp samen tot een bal verdriet waaruit een levensgrote traan met grof kabaal neerdenderde op de verbauwereerde menigte

niemand had meer in de gaten waarom ze hier eigenlijk stonden horloges verloren fluks hun urgentie de dommen dromden toe zwijgend

Daar de geliefden elkaars billen ondersteunend bang ze te verliezen

Daar een belangrijk man met belangrijk pak en belangrijke problemen

Daar zieken en melaatsen lepralijders aidspatienten en drugsverslaafden

Daar de blonde haren van het kind wapperend in de wind het speelt

Daar een vrije wereld vol van vrije liefde en geluk wars van honger

In het midden van een droom klaterde een waterval de tekstballonnen binnen en verwoeste bruut de opgezette kaders zinnen verloren zin

verzonken met de omgeving en gingen er in op zonder dat iemand het merkte laat staan er moeite mee had geen groot ingrijpen werd ingezet

niemand had nog in de gaten dat wat er werkelijk gebeurde iets tastbaars was en geen grote goocheltruc uit deze mouwen geen duiven