Je mag gaan, ik laat je los.
Je mag gaan, ik laat je los.
Ik heb je zo lang vastgehouden
maar mijn krachten zijn nu op
mijn geest is moe, mijn lichaam is me
en ik laat je los, ik laat je los
Je mag gaan, je mag vallen,
haat me omdat ik niet meer kan
het zwart van jou is me teveel
en de schuld drukt zo zwaar
Teveel keren heb je mijn hart uiteengerukt
te ver heb je me bij mijn leven vandaan gedreven
ik zag het niet, en kon het ook niet zien
door alle tranen van machteloosheid die ik huilde
Je mag gaan, je mag vliegen
houd van me omdat ik je vrij laat,
maar ik zal mijn gevoel niet met je delen
nu ik deze afstand van je neem
Je zult mijn leven niet meer zijn of beheersen
jouw behoeftes zijn niet langer de mijne
ik kijk niet langer door jouw masker heen
en hoef het, eerlijk gezegd, ook niet meer te zien
Ga maar, vlieg en val, vlieg
je zult wel merken dat het je lukt
je bent sterk genoeg
om je eigen leven net zo mooi te maken
als dat je het mijne brak…
Reacties op dit gedicht
| *evitje*: | Donderdag, februari 22, 2007 15:40 |
| Woow dit gedichtje is zo mooi! Ik krijg er de tranen van in m''n ogen..:( Ik herken er veel in! -xxx- Evi |
|
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, juni 22, 2005 22:34 |
| Goed dat je nu eindelijk voor jezelf kiest...laat je niet door anderen leven en leef je eigenleven...Goed gedaan Liefs en sterkte Jannie |
|
| Fri..: | Woensdag, juni 22, 2005 16:21 |
| Ik lees zoveel gevoelens door dit gedicht door, een heel mooi gedicht, ik bewonder je kracht.. :) serieus. Heeele grote knuffffel! Liefs, Frida |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||