Vlagen van verdrietigheid
Vlagen van verdrietigheid
Vlagen van verdrietigheid
gleden ongemakkelijk aan mij voorbij
gevlogen met de wind; de lange dagen,
hunkerend naar verlossing sprak ik even:
laatste woorden in een zucht vol ongenoegen
En toonde geen berouw meer
om de splinters te verdoezelen
die als borgpennen mij bedwingen
zich lijken te herhalen, een patroon
dat afschuw keert van mijn wanhopig blik
Bedolven onder golven
val ik andermaal ten prooi
aan aasgieren van het zwarte denken
getooid met stukjes van emotie
dronken van wensen wordt ik wakker;
in mijn eigen desillusie
Reacties op dit gedicht
| pathsearcher: | Woensdag, juni 22, 2005 23:02 |
| heel erg mooi gedaan.. dit gedicht spreekt me erg aan.. miss. omdat ik 't gevoel schijn te herkennen.. knuffel, |
|
| Quando: | Woensdag, juni 22, 2005 18:06 |
| liefs, |
|
| Fri..: | Woensdag, juni 22, 2005 17:48 |
| Mooi mooi.. emt moet met zijn neem ik aan ?:) Liefs, Fri |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tommie1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||