GEDACHTENGOLVEN
GEDACHTENGOLVEN
Ik keek over zee,
likte het zout
van mijn lippen.
Groengrijze kleuren
etsten mijn stemming,
verfletsten de scheidslijn
tussen water en zand.
Een jagende lucht,
waarin wolken
de chaos vertolkten
van gevoelens,
gedachten in mij.
Een chaos
met grote gevolgen.
Het schuim
rond mijn voeten.
Elkaar volgende golven
die zich krullend verheffen,
ineens, dat beseffend,
ineenstorten met
donderend geraas,
om zich daarna
te rusten te leggen.
Ik ben gezwicht,
voor dat gezicht
in de verte.
Meer-dimensionaal
kwam zij,
paradoxaal,
over zee,
voerde mij mee,
terug naar de bron
waar alles begon.
Ik keek over zee,
likte het zout
van mijn lippen.
Groengrijze kleuren
etsten mijn stemming,
verfletsten de scheidslijn
tussen water en zand.
Een jagende lucht,
waarin wolken
de chaos vertolkten
van gevoelens,
gedachten in mij.
Een chaos
met grote gevolgen.
Het schuim
rond mijn voeten.
Elkaar volgende golven
die zich krullend verheffen,
ineens, dat beseffend,
ineenstorten met
donderend geraas,
om zich daarna
te rusten te leggen.
Ik ben gezwicht,
voor dat gezicht
in de verte.
Meer-dimensionaal
kwam zij,
paradoxaal,
over zee,
voerde mij mee,
terug naar de bron
waar alles begon.
Reacties op dit gedicht
| car: | Woensdag, oktober 04, 2000 08:39 |
| hmmmmmmm heerlijk ik zit aan zee en kan het ruiken...... hoor de wind in mijn hoofd heerlijk om zo alles op een rij te zetten even terug naar af weer weten wat je hebt beloofd........... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||