de arme sadist
DE ARME SADIST
Verleden weekend had hij haar bij toeval ergens
opgescharreld in de grootstad
Hij was een weinig afgedwaald van 't rechte pad,
en toen hij haar genomen had,
had hij er geen cent ervoor betaald omdat hij niets bezat.
Hij had evenwel genoeg verstand van zaken
om uit te maken dat zij zeer mooi was
en uiteraard de moeite waard om mee te nemen.
Toen hij de dag nadien zeer vroeg was opgestaan
mocht zij nog even blijven liggen.
Hij zette borden klaar en lei met kalm gebaar
het broodmes op de tafel.
Hij goot water op de ketel en
naast zijn zetel zocht hij een lege plasticzak
want straks, zo dacht hij, moet alles worden opgeruimd
en goedgeluimd zorgde hij zwijgend voor het middageten.
De radio bracht lichte wijsjes over de liefde en de meisjes
Maar daar had hij geen oren voor.
Aldoor verlangde hij naar haar wier gladde huid om
in te bijten was.
En dan zag hij haar weer en zonder meer nam hij haar vast
en zonder last lei hij haar neer
Hij weende zeer nadat zijn hand met koel verstand
het broodmes nam en haar met kleine rukken in stukken sneed
Daar hij intussen niet had vermeden haar aan te zien
huilde hij tranen met tuiten en ging nadien naar buiten
om gelaten in zijn lot een beetje te bekomen
van de sterke lucht van de sjalot.
(Sam Stofferis, 1984)
Verleden weekend had hij haar bij toeval ergens
opgescharreld in de grootstad
Hij was een weinig afgedwaald van 't rechte pad,
en toen hij haar genomen had,
had hij er geen cent ervoor betaald omdat hij niets bezat.
Hij had evenwel genoeg verstand van zaken
om uit te maken dat zij zeer mooi was
en uiteraard de moeite waard om mee te nemen.
Toen hij de dag nadien zeer vroeg was opgestaan
mocht zij nog even blijven liggen.
Hij zette borden klaar en lei met kalm gebaar
het broodmes op de tafel.
Hij goot water op de ketel en
naast zijn zetel zocht hij een lege plasticzak
want straks, zo dacht hij, moet alles worden opgeruimd
en goedgeluimd zorgde hij zwijgend voor het middageten.
De radio bracht lichte wijsjes over de liefde en de meisjes
Maar daar had hij geen oren voor.
Aldoor verlangde hij naar haar wier gladde huid om
in te bijten was.
En dan zag hij haar weer en zonder meer nam hij haar vast
en zonder last lei hij haar neer
Hij weende zeer nadat zijn hand met koel verstand
het broodmes nam en haar met kleine rukken in stukken sneed
Daar hij intussen niet had vermeden haar aan te zien
huilde hij tranen met tuiten en ging nadien naar buiten
om gelaten in zijn lot een beetje te bekomen
van de sterke lucht van de sjalot.
(Sam Stofferis, 1984)
Reacties op dit gedicht
| mini: | Vrijdag, september 07, 2001 03:38 |
| Sadistisch inderdaad! Gruwelijk en toch zeer amusant gedicht! Topper qua originaliteit Sam! liefs, mini |
|
| pramodah: | Maandag, september 03, 2001 22:45 |
| was het zo n rooie om in de sfeer te blijven...*grin*............... | |
| Sheena: | Maandag, september 03, 2001 21:45 |
| Grijnsssssssssss waanzinnig lekker walgelijk gedicht ! take care Sheen |
|
| Zeeroosje: | Maandag, september 03, 2001 20:46 |
| Ja dat is sadist zijn hoor, zat te gruwen terwijl ik het las. Best dat het om een charlot ging! Dacht echt dat het over een vrouw was. Vele lieve groetjes Roosje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sam Stofferis | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2001 | ||
| Thema's: | ||