En dan ben je me kwijt.
Ik voel het nog steeds
je armen om me heen
je handen op mijn huid
je kussen, zo zacht
Ik voel het nog steeds
de pijn van alle schuld
de druk op mijn schouders
de slopende machteloosheid
Ik zie het nog steeds
de zachte glimlach
de schittering in je ogen
de blos op je wangen
Ik zie het nog steeds
je bebloedde armen
je lichaam zo levenloos
je gezicht zo lijkwit
Ik hoor het nog steeds
de lieflijke fluisteringen
de zacht sussende woorden
de zinnen van houden van
Ik hoor het nog steeds
je stem zo vol verwijt
de zinnen die mij braken
de stille dreigementen
Ik voel het,
ik zie het,
ik hoor het,
nog steeds
en het steekt.
---
Maar ooit ben ik sterk genoeg
om jouw pijlen
zelf uit mijn lichaam
te halen…
en dan ben je me kwijt.
---
Reacties op dit gedicht
| Ren Tao: | Maandag, juni 30, 2008 17:28 |
| *wow* echt heeeel erg mooi | |
| illusions*: | Zaterdag, juni 25, 2005 17:18 |
| sterkte met alles, prachtig verwoord! | |
| --L0vely,,--: | Zaterdag, juni 25, 2005 14:52 |
| *stilte..* super super mooii,,echt waar,,daar zit echt gvoel in.. heel veel sterkte verder..(F)(K) liefs mii.. |
|
| anne(16): | Zaterdag, juni 25, 2005 11:50 |
| *Stilte* Héél mooi geschreven, weet even niets te zeggen.. Sterkte Liefs Anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||