Telkens weer
Telkens weer
spreken duizenden woorden
diezelfde klanken
en akkoorden
over gevoelens
die niet leven,
over alles,
wat ik niet kan geven.
Telkens weer
vloeien er tranen
over mijn wangen
na ruzies die de
emoties bevangen,
zwijgzame blikken
kruisen elkaar
en ik heb moeite
met ieder gebaar.
Telkens weer
ben ik zo bang
het weer kwijt te raken,
dat er niemand meer
over mij zal waken...
Elke dag hoop ik
op die arm om mij heen,
maar ik weet,
ik blijf altijd alleen.
spreken duizenden woorden
diezelfde klanken
en akkoorden
over gevoelens
die niet leven,
over alles,
wat ik niet kan geven.
Telkens weer
vloeien er tranen
over mijn wangen
na ruzies die de
emoties bevangen,
zwijgzame blikken
kruisen elkaar
en ik heb moeite
met ieder gebaar.
Telkens weer
ben ik zo bang
het weer kwijt te raken,
dat er niemand meer
over mij zal waken...
Elke dag hoop ik
op die arm om mij heen,
maar ik weet,
ik blijf altijd alleen.
Reacties op dit gedicht
| mini: | Zaterdag, september 08, 2001 18:56 |
| Die arm om je heen zal komen Marilon, even geduld! | |
| Steven Vermeulen: | Dinsdag, september 04, 2001 20:04 |
| *zucht* Ooit komt jouw witte ridder op zijn paard naar jou toe... |
|
| Paul Willems (Quikkie): | Dinsdag, september 04, 2001 19:33 |
| pppffffffff weet zeker vamn niet liefs Paul |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2001 | ||
| Thema's: | ||