Hou me vast...
Hou me vast,
troost me even,
ik werd verrast
en sta te beven.
Ik heb het nodig,
voel me verloren,
ik was overbodig
maar wil erbij horen.
Geef me jouw warmte,
mijn hart voelt zo koud,
mijn leven zonder warmte
maakt me zo benauwd...
Verwarm mijn hart,
sla je arm om me heen,
ik ben zo verward...
ik kan het niet alleen.
troost me even,
ik werd verrast
en sta te beven.
Ik heb het nodig,
voel me verloren,
ik was overbodig
maar wil erbij horen.
Geef me jouw warmte,
mijn hart voelt zo koud,
mijn leven zonder warmte
maakt me zo benauwd...
Verwarm mijn hart,
sla je arm om me heen,
ik ben zo verward...
ik kan het niet alleen.
Reacties op dit gedicht
| mini: | Zaterdag, september 08, 2001 18:25 |
| Je bent niet overbodig Marilon, niemand is overbodig! | |
| Paul Willems (Quikkie): | Dinsdag, september 04, 2001 19:27 |
| je geeft maar een gil wanneer je wil je hoeft maar te fluisteren en wij zullen luisteren nieumand kan het alleen willen allemaal mensen om ons heen wie zoiets kan schrijven zal nooit alleen blijven knuf Paul |
|
| wil melker: | Dinsdag, september 04, 2001 16:16 |
| die schouder he... is nog steeds geldig...... liefs wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2001 | ||
| Thema's: | ||