HET BOT
HET BOT
Versteend,
gevangen
in materie,
zichtbaar
in structuur
het bot.
Het lot
van ons
door tijdtekort
verpulverde
bestaan.
Een gril
de wil
van de natuur.
Een teken
door de tijd,
verleden
tot heden.
De resten
ben ik kwijt.
Alleen het bot
beklijft
de tijd.
Een tastbaar
levensteken.
Waar zijn
de anderen
gebleven,
de lotgenoten
van het bot.
Hun energie,
hun leefpatroon
werd onderdeel
van het tijdsyndroom.
Oneindigheid
verkort
tot zichtbaar perspectief,
relativeert
ons oer-idee
tot god.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||