Rumoer van naakte lijven
Werd er openlijk gevreeën en gevloekt
Een wervelwind van indrukken
In de met zon overgoten hitte
Tussen de hossende mensen
De schreeuwende monden en
Opgefokte kale koppen
Was stilte ver te zoeken
Toch vond ik rust bij jou
Klein, mijn lieve schat
Geluk is o zo klein
Want voeten schreeuwen niet
En gras ligt immer stil, ontvangend
Jouw armen beschermend voor de felle steken
Van de zon, die ons verwarmend
Toestopte en liefde was daar werkelijk
Liefde was werkelijk daar
Klein, mijn lieve schat
Geluk is o zo klein
Oorlam: | Maandag, juni 27, 2005 13:36 |
eh liefelijk | |
Oorlam: | Maandag, juni 27, 2005 13:35 |
lievelijk gedicht! | |
Lifeless: | Maandag, juni 27, 2005 12:40 |
...en omdat het zo klein is kan het helaas zoo weer wegvliegen.. supergedicht hey! |
|
Mathilde: | Maandag, juni 27, 2005 12:23 |
mooi, dit gedicht is o zo mooi! liefs, mathilde |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 27 juni 2005 | ||
Thema's: |