Zweepse slagen.
Je stem schrijft zwarte letters
in het witte van m’n huid,
kerf je haat en duister
tot je op m’n botten stuit
en je gretig gaat bekeren
tot ik jou als god aanvaard,
niet meer heftig tegen spartel
wanner je zweepse slagen
voor m’n lichaam spaart.
Je handen voel ik reeds komen
als je grijnzend naar me lacht,
je gemeenheid brult naar boven,
of het nu dag is of een donk’re nacht.
Ik voel m’n huid al opensplijten,
de striemen in m’n vel
en het blauw kleurt in m’n ogen,
je fluistert me de hel.
Reacties op dit gedicht
| -Rosa-: | Zaterdag, juli 02, 2005 18:58 |
| jouw zorgvuldig gekozen woorden, maken me keer op keer woordeloos. verbaasd hoe goed u wel schrijven kan! hoogachtend, |
|
| Robrecht: | Dinsdag, juni 28, 2005 11:35 |
| Gelukkig is het fictie. Dat is het toch? het klinkt anders heel doorleeft, je weet welke woorden je moet kiezen. | |
| adnerb: | Dinsdag, juni 28, 2005 11:09 |
| (stil) wat een vreselijk mooi gedicht. Prachtige woorden, en veel sterkte XxXxX brenda | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||