verzengd
zinderende vlakte
tapijt van rode korrels
hete wind weeft een patroon
van dorst en gebeente
in eindeloze lucht
een streep asvalt
gele lijn
wijst zonder onderbreking
de ene weg
zoekt hopeloos maar zonder dwalen
de horizon
toch is er een eindpunt, waar jij wacht
een schuimende herberg
vrolijk schallend met duizend welkomstliederen
word je het wachten niet moe?
Reacties op dit gedicht
| dennis leyen: | Woensdag, juni 29, 2005 14:18 |
| Hallo Het gedicht is wederom weer mooi opgezet. Dit gedicht laat je nadenken, maar teveel waardoor ik niet goed weet wat je met het gedicht wil vertellen. Misschien is het een idee om iets meer te omschrijven in het gedicht wat je bedoeld. Hierdoor laat je ook meer van de dichter achter het gedicht zien. Hoop dat je er wat mee kan. Groetjes dennis |
|
| Conneke: | Dinsdag, juni 28, 2005 22:41 |
| Mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Robrecht | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||