Wilde Brasser.
Wilde BRASSER
Mijn kleine bruine borstelbeest
Mijn trouwe vuilnisbak
Altijd paraat om daar te gaan
Waar ik mij heen begaf
Altijd opbeurend en op mijn schoot
Als ik het moeilijk had
En altijd maar vragen of ik eens
Een extra stokje had
Je huid werd slap en poten zwak
Je ogen stonden vaal
Je tanden waren weggerot
Je leven werd te zwaar
Na tal van dokters met recept
Kwam het moment toch daar
Je leven is nu uitgeleefd
Met een einde door een naald
Mijn lieve kleine wilde bras
Mijn ouwe trouwe hond
Achttien jaren was jij daar
Achttien jaren van genot
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Woensdag, juni 29, 2005 13:28 |
| Ach gossie, dat wordt een moeilijke tijd voor je. Ik weet nog goed dat ik mijn hond in moest laten slapen, je voelt je zo alleen en zo machteloos. heel veel sterkte knuffie Niniki |
|
| Oorlam: | Woensdag, juni 29, 2005 13:22 |
| 18 jaar is aardig oud ja, mooi | |
| hiljaa: | Woensdag, juni 29, 2005 13:21 |
| wouw das lang ! maar droef als je he moet laten gaan ! onze grizzly zal niet zo oud worden (berner senne ) normaal plus minus 10 jaar! sterkte in iedergeval! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cest moi: Bob | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||