In de stilte van de tijd
In de stilte van de tijd
Het zijn de stilten van de tijd
deze luwte van het revolte
die mij somber stellen, en zelf angst
zoals dreigende luchten
vol onweer en kilte en duisternis
staan te trappelen op het schuimende
welkoms’ matje van zee, wijl land nog baddert
in de zwoele naweeën van de warmte
Het zijn de afwezige kreten van ’t onrecht
de ontbrekende schoten en kruitdampen
van oorlog, die de stilte vullen
en onbruikbaar maken, niet meer bij machten
nog geluid te dragen en slechts nog
die woorden misvormen die wel gedragen kan
tot een zachte taal van schijnbare gerustheid
Het is het rumoer dat ik niet vinden kan
de stem van het verstand en de stem van het verzet
liggend in de wieglakens van het verval
schommelt het gemak ons in ‘n diep zwijgen
en bedenk ik mij in alle rust, het zijn de stilten
van de tijd die het gemoed bedreigen
F.
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Zondag, juli 03, 2005 22:11 |
| het is onverschilligheid voor het kwaad, niet het kwaad zelf dat onze ondergang zal worden. Wanneer de hoorn der verzet niet schalt en de nacht o zo stil valt. Zijn wij allen verloren, dus schreeuw en stamp, sla en schop, laat de wereld van ons weerzin horen. meesterlijk weer, groeten kerwin |
|
| Mathilde: | Woensdag, juni 29, 2005 14:09 |
| ik deel jouw angst... prachtig geschreven! liefs, mathilde |
|
| Oorlam: | Woensdag, juni 29, 2005 13:45 |
| de luwte van de revolte:-) er zit een stuwdam in mijn revolver: PANG hehehe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||