Een altaar van gedachten
Licht viel schel binnen
In mijn donkere laan
Ik staarde naar mijn benen
Maar jij hief mijn kin en leefde
Vrolijk sprong en rende je daar
Fris en jong onder mijn leden
Je leven in een notendop
Opnieuw mocht ik je beleven
Ik dicht mezelf een altaar en
Vereer zo mijn gedachten
Van al de jaren van plezier
Jij was mijn hond mijn Brasser
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Cest moi: Bob | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||