je hebt je gezin in jou pijn getrokken,
hebt alleen maar aan jezelf gedacht,
zie nu wat je bereikte,
je zit nu heel alleen in dat zwart gat..
je schreeuwt om hulp,
verwacht van je ex dat ze je helpen zou,
verlaat die droom nu even,
laat het even in de kou..
je kinderen willen niets meer van je weten,
na 4 jaar meserie is het wel genoeg geweest,
je kunt jezelf geen vader meer noemen,
gewoon een grote boze geest..
je zit te klagen over je medicatie,
te klagen dat je kinderen je niet meer graag zien,
dringt het dan niet tot je door?
het is jou eige schuld misschien!
je doet mijn beste vriend zoveel pijn,
gewoon door nog in leven te zijn,
de vaderrol is opgegeven,
het menszijn alleen nogmaar gespeeld..
begrijp gewoon 1 ding,
het leven zal nooit meer zijn zoals het is geweest..
voorbije zondag wou je je voor een trein in gooien,
maar de trein had het wel gezien,
zo kwam je er vanaf met n paar gekneusde ribben,
nooit meer hetzelfde als voordien..
wil je weten wat je kinderen dachten toen ze het hoorden?
denk het toch maar niet!
zij zitten nog niet meer met verdriet..
hun papa is nu al 4 jaar een klootzak aan het spelen,
en nu is hij het zelf beu,
laat hen nu eens eindelijk leven,
geef hun dat geluk,
verdwijn nu even,
laat hun leven..