Je lip in blauwe tinten.
Zweet drupt van je lichaam,
je ogen kijken hol,
bevend kruip je verder,
zoekend naar je leven,
tot je vingers gretig vinden
en je arm weer welkom
heet, je voldoening
snel zal geven, je tot in de aders
stroomt, van deugd zo overvol.
En morgen blijf je liggen
koud is hoe je voelt, je lip
in blauwe tinten, stijf je lichaam
in de grond. Veel te vroeg
de dood gevonden, veel te vroeg
een blijvende stilte in je mond.
Reacties op dit gedicht
| overdose: | Maandag, juli 04, 2005 21:13 |
| mooi, ik herken het meteen, mijn beste vriendin moest op 15 jarige leeftijd ook de harde realiteit van haar verslaving vinden.. | |
| -Rosa-: | Zaterdag, juli 02, 2005 18:59 |
| magnifito! ^^ sterkte - keep on going hoogachtend, |
|
| Deep Wishmaster: | Donderdag, juni 30, 2005 12:00 |
| inderdaad, weinig aan toe te voegen, denk ik. liefs, | |
| Robrecht: | Donderdag, juni 30, 2005 10:43 |
| hard, ja, maar mooi. De volmaakte woordkeuze, je raakt me diep. Het lijkt wel een kortfilm. | |
| Sifra.K: | Donderdag, juni 30, 2005 10:37 |
| Zo hard is de realiteit van zo'n verslaving ,, zal bijna zeggen eigen schuld. Maar toch weer niet. Mooi verwoord Liefs Sifra |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||