Dood*gewoon
Als je helemaal alleen bent
het leven je niet meer wil
en alles zit je tegen
vraag je soms, wat moet ik nou
ik heb geschopt tegen normen en waarden
maar naarmate jij je oud en je lichaam
wil niet meer zoals voorheen, zetel
je dan bij het leven neer
nog zoek ik naar rust,
maar niet meer zo gehaast, ik tel geen dagen meer, zelfs geen uren
en komt het moment dat ik moet gaan
dan ga ik met een lach
Psych
Reacties op dit gedicht
| freakangel: | Vrijdag, juli 01, 2005 23:23 |
| Mooi... het is fijn dat je er zelf vrede mee hebt. liefs freakangel ps: al hoop ik dat je tijd nog laaang niet is gekomen! |
|
| Lia : | Donderdag, juni 30, 2005 19:05 |
| ik zal dan wel een traan of tig laten.. snif.. | |
| m@rcel: | Donderdag, juni 30, 2005 18:06 |
| Heel mooi, en in stilte gelezen Gr, m@rcel |
|
| hiljaa: | Donderdag, juni 30, 2005 17:40 |
| een goede ingesteldheid! zo denk ik er ook over! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Lievelingetje45: | Donderdag, juni 30, 2005 15:59 |
| Met stilte en vol bewondering gelezen... Mooier kan niet meer! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||