'Niet doen opa!' huil ik
Snerpend fluistert hij mijn naam
Het is al laat
Snel ren ik de zoldertrap op

Hij komt me achterna
Het kraakt, dat oude ding
Net alsof ik straks zal vallen
Voorzichtig zet ik mijn voet
Op de volgende trede

Dat gaat niet snel genoeg
Ik ren snel verder
Stoot tegen de lichtknop
Een zwakke lamp gaat branden
Heel even maar dan springt hij weer uit

Mijn ogen moeten weer wennen
Aan het donker
Hoor hem weer achter me aan stormen
Hij pakt iets
Iets groots
Om mee te gooien?

Nee, zo dom is hij niet!
Dan zou hij wel meteen komen
Om me te slaan
Ren snel verder

Ik stoot ergens tegenaan
Vloek wat, maar ren door
Een deur!

Open!
Dicht!
Snel!
Op slot!

Het maanlicht schijnt door het
Oude zolderraam naar binnen
Ik ga in het licht staan en zie
Mijn huid goud kleuren

Gefascineerd door de kleur
Breng ik mijn hand naar het raam
En duw het een stukje open
Een traan valt op mijn hand

Mijn hoofd naar buiten
Ik adem de frisse nachtlucht in
En voel de wind als een zachte streling
Door mijn haren gaan

Ik word afgeleid door een ster
Ze schuift langzaam achter de wolken
En komt stralend weer tevoorschijn
Dichterbij lijkt het wel

Ik ga in de raamopening hangen
En strek mijn arm helemaal uit
Als ik de ster bijna te pakken heb
Valt hij ineens omlaag

En is dat wat zo dichtbij was
Ineens onbereikbaar
Teleurgesteld sta ik weer op
Mijn voetjes op de houten vloer
Alleen

Opa, door jou
Is niet alleen de zolderdeur
Op slot gedaan
Maar ook die van mijn hart....
~~~