Na een pittige discussie over literatuur in Sligting

(als ik waarheid schreef was ik wel recensent geworden - oh leuk - en bevalt het? :)

(Godzijdank was Reve denkbeeldig met mij in deze)

Mag ik niet zo boos zijn op de wereld (schijnt)

Hoewel.. het is als korrelige pindakaas op oud brood

 Die je evenwel als droge korst in hortende huig..

Glaasje water? (liever niet)

Ik murmel totdat plakkerige vellen in mijn mondhoek zweten

Als klitkapjes van uitzinnig verbaal integreren

 Tuurlijk heb ik meer dan eens momenten..

In jouw rose aftenvrij vehikel aan te meren (ondertussen)

Maar ik ben liever boos - en ontevreden

De misère tot liggend lijfslaafje verworden

 Mij heeft hij niet kunnen winnen..

Ik blaf hem af en maan hem fatalistisch tot beginnen

 Zijn drama stemt me prettig, Meester Knipperling

(je gaat toch geen zelfmoord plegen? uhhrr.. niet dat ik weet, nee ;)

 Mensen overtuigen van mijn neiging naar het duister

Het schrijnen van de medepassagier

Hoe ik passie zie als zèèr intens

Maar niet onbeholpen als een vriend beschouw

 En als eerste op de kade sta te dansen

Waar vrouwen droefjes staan te wenen

Kijk! Hij is verdwenen!

Er bestaat geen Liefde hier.. (toch? hmm..)