Eenzaam vogeltje
Ik ben een eenzaam vogeltje
een vogeltje dat niet zingt,
een triest vogeltje.
Mijn hartje wordt steeds kleinder
van verdriet.
Verdriet met grote tranen,
een begin van een regenwolk.
Een regenwolk wachtend
tot de laatste druppel
om uit te barsten.
Ik ben een eenzaam vogeltje
in een droevige regenwolk
die uitbarst.
Ik ben eenzaam.
een vogeltje dat niet zingt,
een triest vogeltje.
Mijn hartje wordt steeds kleinder
van verdriet.
Verdriet met grote tranen,
een begin van een regenwolk.
Een regenwolk wachtend
tot de laatste druppel
om uit te barsten.
Ik ben een eenzaam vogeltje
in een droevige regenwolk
die uitbarst.
Ik ben eenzaam.
Reacties op dit gedicht
| katrien: | Zondag, september 30, 2001 12:00 |
| Heel ontroerend groetjes katrien!!!! | |
| Steven Vermeulen: | Zondag, september 09, 2001 22:44 |
| Eenzaamheid zit 'm in het hart he? Je kan nog zoveel mensen om je heen hebben, en je toch zo eenzaam voelen, omdat net die ene er niet is. Hang on !! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ils Blockhuys | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2001 | ||
| Thema's: | ||