Hier ben ik onzichtbaar
Ik verzamel schelpen aan dit strand
als herinnering aan een voorbij leven
de golven breken laatste weerstand
en wassen mijn pijn weg
Voetstappen worden weggevaagd
ik koester me in de wind
die mijn lichaam streeltIk schrijf mijn gedachten in het zand
en kijk toe hoe ze verdrinken
opgaan in de diepte van de zee
witte schuimkoppen blijven achter
als balsem voor mijn ziel
dankbaar voor de zilte lucht
die het zout uit mijn tranen ademt
Hier ben ik onzichtbaar
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Vrijdag, juli 01, 2005 21:24 |
| Echt super mooi..... Groetjes, Rien. |
|
| Niniki: | Vrijdag, juli 01, 2005 11:20 |
| GEWELDIG deze ! knuffie Niniki |
|
| Annemieke van der Ven: | Vrijdag, juli 01, 2005 06:19 |
| prachtig... Liefs Annemieke |
|
| hiljaa: | Vrijdag, juli 01, 2005 06:18 |
| prachtig! de balsem van mijn ziel! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Fri..: | Vrijdag, juli 01, 2005 01:39 |
| Schitterend, geweldig ! ( zoekt naar meer superlatieven) .. dit lees ik graag Liefs, Frida |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||