heb je ook soms het gevoel,
dat je alleen bent,
dat er plots niemand meer is,
die je kent?

dat de wereld,
plots kan stikken,
en er niets meer is,
om te zeggen; dat je je handen ervan kan aflikken?

dat iedereen je haat,
terwijl ze enkel druk bezig zijn,
geen tijd vinden,
om nu even een babbeltje met je te verslinden.

dat ze geen geld hebben,
om aan een goed doel te schenken,
terwijl ze het liever gebruiken voor een dure gsm,
totdat ze eens beseffen dat het ook hun kind kan zijn,
die in de plaats is?

dat ze niet kunne werken,
of niet willlen,
omdat ze nog van hun ziekte moeten aansterken,
terwijl ze gewoon lui zijn.

als de mensen racistisch zijn,
gewoon om iemand te pesten,
om zelf niet gepest te worden?

denk dan maar eens goed na,
waarom god ons heeft geschapen,
en aan de gebode:
gij zult uw naaste liefhebben gelijk uzelf,
en niemand haten.

deze waarheid moeten we onder ogen zien,
al willen we niet,
je bent zelf zo, misschien?

*just me*