In duizend nachten...
In diepe slaap lijk je echt
ik proef en voel je energie
die mijn moede ogen rusten doen
ook al zie ik je niet
In mijn lichaam klopt mijn hart
dat zich voedt door jouw aanwezigheid
al is het stille bonken het enige
dat mijn eenzame leegte snijdt
De liefde lijkt toch zuiver te zingen
en schenkt ons een eigen lied
door mijn dromen kom je dichterbij
maar na 1000 nachten ontwaak je nog niet
De dagen doen mijn nachten verlangen
als jij jezelf weer bevrijdt
mijn hart huilt als de sterren mij weer verlaten
want aan de zon raak ik je voor altijd kwijt
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, juli 02, 2005 16:56 |
| Heel gevoelvolle verwoording van jou. Liefs / sunset |
|
| Lia : | Zaterdag, juli 02, 2005 16:00 |
| prachtig gedicht van jou.. je gevoel goed tot uiting gebracht.. knuffies,Lia | |
| Raira (Ria): | Zaterdag, juli 02, 2005 14:09 |
| een heel erg mooi gedicht dat de triestheid heel goed verwoordt liefs en een heel fijn weekend knuff Ria |
|
| psych: | Zaterdag, juli 02, 2005 14:00 |
| zo mooi ,,,prachtige zinnen liefs elze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fortune | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||