Niet meer hetzelfde..
Ik zit op mijn kamer, er valt een traan op mijn papier,
Denkend aan jou, was je nou maar hier..
Je was altijd mijn beste maatje, mijn allerliefste vriend..
Het is zo stil nu, heb ik dit verdiend?
Die blikken in jou ogen zeiden altijd alles tegen mij,
Die mooie glimlach maakte mij altijd weer blij..
We hoefden niks te zeggen, of we begrepen elkaar al..
Nu vraag ik me af, of dat gevoel ooit terug komen zal..
Tuurlijk mag jij plezier hebben met andere vriendinnen,
Maar waarom heb ik dan het gevoel, dat ik jou voor mijzelf moet winnen?
Je bent niet van mij, en dat zal je ook nooit zijn,
Het is goed zo, al doet het van binnen pijn..
Het spijt me, dat ik je pijn heb gedaan met mijn woorden,
Het spijt me, dat ze jou hart doorboorden..
Het spijt me, allerliefste wout..
Jij bent de allerliefste, met een hart van goud..