Tijd van komen...en van gaan
Tijd van komen.....
Ik weet er zijn tijden,
van komen en van gaan.
Maar om mij te laten lijden,
mij in de kou te laten staan.
Als ik rustig aan de zee zit,
ben je toch nog een beetje bij mij.
Ik voel daar vaak je aanwezigheid,
nu ben je dan toch nog vrij.
Vrij van lijden en pijn,
niet meer snakken naar adem.
En eindelijk los van al die apparaten,
je bent nu één van hun.
Langzaam gaat een traan,
langs m,n behuilde gezicht.
Er is een tijd van komen,
en een tijd van gaan......
Ik weet er zijn tijden,
van komen en van gaan.
Maar om mij te laten lijden,
mij in de kou te laten staan.
Als ik rustig aan de zee zit,
ben je toch nog een beetje bij mij.
Ik voel daar vaak je aanwezigheid,
nu ben je dan toch nog vrij.
Vrij van lijden en pijn,
niet meer snakken naar adem.
En eindelijk los van al die apparaten,
je bent nu één van hun.
Langzaam gaat een traan,
langs m,n behuilde gezicht.
Er is een tijd van komen,
en een tijd van gaan......
Reacties op dit gedicht
| Angel of Death: | Zondag, juli 03, 2005 22:13 |
| Prachtig verwoord en met zeer veel gevoel. liefs en sterkte, |
|
| Elizabethh: | Zondag, juli 03, 2005 21:38 |
| mooi gedicht vol gevoel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marloes12 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||