Zacht fluiten
zacht fluiten
en ik kijk om
Helemaal alleen zit een jongen in het bos
ogen staren dagdromend vooruit
de lente ontluikt in zijn lach
en de vogels sieren de blauwe lucht
Hij zit op het houten bruggetje
benen bungelend in de frisse stroom
de zomer spiegelt in z’n ogen
en de zon speelt op het watervlak
Het bruggetje kraakt van ouderdom
handen liggen eenzaam in zijn schoot
de herfst blaast al het groen tot geel
en de bladeren vallen met de vreugde
Het hout is zwart en rot
schouders hangen terneergeslagen
de winter waart in zijn hart
en de wind verkilt tot op het bot
voetstappen
en ik draai me om
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juli 04, 2005 15:05 |
| Stil mooi dit. Met graagte gelezen. Liefs / sunset |
|
| hiljaa: | Maandag, juli 04, 2005 14:51 |
| prachtig! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Godsend: | Maandag, juli 04, 2005 14:11 |
| mooi...verwondering wekkend... je verbaast me telkens weer met je eenvoudige woorden die grote kracht hebben! | |
| Renate-td-: | Maandag, juli 04, 2005 13:23 |
| Kon je de tijd soms maar stilzetten he. Mooi geschreven, Liefs Renate |
|
| ~MeLoDy~: | Maandag, juli 04, 2005 10:06 |
| heel mooi... gr. MeLoDy |
|
| Sifra.K: | Maandag, juli 04, 2005 09:57 |
| Wow, echt mooi. Word er stil van .. Liefs Sifra |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||