telkens weer
zie ik het voor me
dat doosje
daar neergezet, speciaal voor mij.
het lonkte me
en
ik bezweek.
dat gevoel valt niet te beschrijven.
het is een moment, waarop je zegt:
"dit is het, ik heb het gehad!"
je legt je lot, je leven in handen
van iets groters, iets sterkers dan jij...
je beseft niet, dat wat jij doet
ook anderen ten gronde richt...
jij, dat is wat telt
en dat je deze kans moet grijpen
is wat je denkt...
maar pas achteraf
dan besef je,
dat wat je deed,
heel erg fout was
en dat er wel nog mensen zijn
die om je geven, van je houden
zoals jij, nooit had vermoed...
je was verblind door elende en pijn
maar nu gaan je ogen terug open
en zie je al het moois
om je heen...
het is iets waaruit je leert
je trekt er een les uit
en laten we hopen,
laten we hopen dat je
die les niet al te vlug vergeet!...






*wees gerust ik denk niet dat ik deze les ooit zal kunne vergete! bovendien heb ik ontdekt dat het leven nog heel wat te bieden heeft :p *