Hoe kan ik nou
van de ene dag op de andere
zomaar ineens mijn gevoel
voor jou
veranderen ?
Ik zag jou het laatst
op het perron,
ik in de trein,
een Rotterdams station.
Twee weken die volgden
alleen maar vol onzekerheid...
Wou jij niet meer?
Had je spijt ?
Ik was zo bang,
bang dat je zeggen zou:
Ik wil en kan niet verder meer
met jou....
Radeloos, verdrieting en onzeker
maar alles was beter
dan te weten dat
jij het had gehad.
En toen...
Mijn God, wat deed het pijn,
de boodschap dat jij
niet meer bij mij wou zijn.
Van het ene op het andere moment
zei jij, mijn vriend, mijn vent
dat het over was...
het voelde als een koude jas
die niet meer uit is gegaan.
Je was te ver van mij vandaan
en ik realiseerde mij later pas
dat het echt was gedaan
met jouw liefde, jouw gevoel
en weer was ik alleen,
weg is mijn liefdesdoel
en ik moet er weer doorheen.
Van de ene op de andere dag...
weg jouw liefde, weg mijn lach.