Weet je nog die ene dag
Die ene dag dat je me weer zag
Dat je zag Hoe erg ik schrok
Van het zien van jou
het bang zijn..
Voor alles wat er was
Ik stond daar genageld aan de vloer
En jij zat daar, In een lokaal
Daar was je, maar wat moet dat nou
Ik rende weg, je bent een gevaar
Ik belde een vriendin maar
Huilend aan de telefoon Over jou
Door alleen het zien van jou
Ik kon het niet aan..
Ik had je willen spreken
Ik had je willen zeggen hoe erg ik je wil haten
Maar te laat..
Je was alweer weg
Ik ging niet naar je op zoek
Maar je ging ineens praten
En ik kon het gewoon niet laten
Ik moest met je delen
Alles wat er verpest was
Alles waardoor ik kapot was
Het boeide me niet dat ik zwak zou zijn
Dat ik zou laten zien dat ik zelfs nu nog van je hou
Het maakt me gek het idee
Als snel spraken we af
We gingen weer snel overstag
Alles ging weer als vanouds
Ik ging nog meer van je houden
Dan dat ik ooit had gedaan
Maar opnieuw..
Liet je me achter
Nu zit ik hier weer
Alleen..
Verlaten door jou
En ik hou nog meer van jou
Dan dat ik al wou
Dus het spijt me van elke traan die valt voor jou.
En het spijt me dat ik van je hou en dat ik je alweer vertouw..