Waarom?
Dat vraag ik niet.
Begrijpen?
Dat lukt me niet.
Onwerkelijk?
Dat is het.
Er zijn geen woorden voor
en toch zet ik ze op papier.
Zodra de deurbel gaat
hoop ik dat jij het bent.
Sleutels had je wel
maar ze gebruiken, dat deed je niet.
Je sloffen in de slaapkamer
willen onder jouw voeten stappen,
maar ook dat gebeurt nu niet.
Alle klusjes blijven liggen
en waar ins onze Willie Wortel nou?
Minoes loopt je te zoeken,
maar vinden kan ze je niet.
We hadden vaak geen woorden nodig,
om te weten wat we dachten.
De bank en de TV,
lekker hangen onder je arm,
ook dat gaat nu niet.
Je lichaam zullen we begraven
maar je geest blijft om ons heen.
Pappa,
dat ik je mis
hoef ik niet te zeggen,
dat weet je wel.
Om te zeggen dat ik van je hou
is overbodig
ook dat, weet je wel.