nog nooit zo dichtbij
Hier zit ik dan,
Humeur beneden alle peil.
Een lege stoel, in een lege kamer.
Op de achtergrond speelt zachtjes muziek,
Liedjes die vroeger de onze waren...
Kijk om me heen,
En merk dat alles anders is.
Ik ben alleen,
Maar nog nooit voelde ik je zo dichtbij...
Humeur beneden alle peil.
Een lege stoel, in een lege kamer.
Op de achtergrond speelt zachtjes muziek,
Liedjes die vroeger de onze waren...
Kijk om me heen,
En merk dat alles anders is.
Ik ben alleen,
Maar nog nooit voelde ik je zo dichtbij...
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Donderdag, september 06, 2001 19:00 |
| Kort maar o zo herkenbaar. | |
| Laurens Windig: | Donderdag, september 06, 2001 18:36 |
| gewoon en lekker duidelijk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: trientje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2001 | ||
| Thema's: | ||