eigenlijk
In mijn droom
sta ik in een vlakte
zonder schroom
niks te zien
windkracht tien
wind fluit om mijn oren
't is al wat ik kan horen
ze verjaagt alle mijmeringen
alle negatieve dingen
en opeens daar het plots besef
dat ik het eigenlijk wel tref
...dat ik eigenlijk wel gelukkig ben.
sta ik in een vlakte
zonder schroom
niks te zien
windkracht tien
wind fluit om mijn oren
't is al wat ik kan horen
ze verjaagt alle mijmeringen
alle negatieve dingen
en opeens daar het plots besef
dat ik het eigenlijk wel tref
...dat ik eigenlijk wel gelukkig ben.
Reacties op dit gedicht
| mini: | Woensdag, september 12, 2001 16:11 |
| Ik denk dat als je aan de gruwelijkheden van gisteren in Manhattan denkt, dat iedereen ver wonende van Manhattan het wel getroffen heeft... Een mooi gedicht Steven! |
|
| Lot: | Zondag, september 09, 2001 13:03 |
| prachtig geschreven! blijven schrijven hoor!! ik hoop nog veel van je te kunnen lezen! |
|
| susan: | Zaterdag, september 08, 2001 16:03 |
| Mooi toch! Ik hoop dat het nog lang zo blijft liefs susan |
|
| Marilon: | Vrijdag, september 07, 2001 17:20 |
| Mooi Steven! Hoop voor je dat het zo blijft. Liefs, Marilon. |
|
| Sheena: | Donderdag, september 06, 2001 21:36 |
| En dat gelukkig zijn ....is droom en werkelijkheid ineen.. Liefs Sheen |
|
| dotje: | Donderdag, september 06, 2001 19:20 |
| ben heel blij dat je gelukkig bent liefs dotje |
|
| Laurens Windig: | Donderdag, september 06, 2001 19:15 |
| Zo is het en niet anders! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2001 | ||
| Thema's: | ||