stil
stil
niemand antwoordt, niemand praat,
de stilte die mij in mijn eenzaamheid laat
er was iemand waarmee je praten kon
heel even scheen de zon
het is weer koud en stil
het leven is weer kil
je dacht iemand te vertrouwen
maar hij bleek je weg te douwen
terug naar die plaats zonder licht
hoop verliest uit het zicht
de stilte woekert om je heen
de wereld is me te gemeen
de wereld is koud en kil
de wereld om mij heen is stil
nergens op kunnen bouwen
niemand kunnen vertrouwen
het is koud, kil en stil ...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: oreina | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||