Eigen weg
Hoe kon ik weten
dat je mij zou vergeven
door mij te laten ademen
eindelijk, na uren verstreken
In de verstikkende weken
Je zei me niet te vergeten
maar mij wel zou leiden
naar de duisternis van de prikkels
Ik kon je niet vergeven
Mijn adem stokte
Mijn moed is vernauwd,
Ik voelde mij zo benauwd
Hoe kon ik weten,
Ik voelde mij vergeten
En nu…
Ik heb mijn eigen weg gekozen
en ben eindelijk beland
na uren verstreken,
in verstikkende weken
de hemel pakte gelukkig mijn hand..
Reacties op dit gedicht
| psych: | Woensdag, juli 06, 2005 20:36 |
| sterk gedicht, prachtig liefs elze |
|
| druppeltje: | Woensdag, juli 06, 2005 17:33 |
| vooruit dan maar! liefs drup |
|
| Oorlam: | Woensdag, juli 06, 2005 16:40 |
| you can go yourrrr won way!;-0 | |
| Riann: | Woensdag, juli 06, 2005 16:07 |
| sterk en krachtig mooi.... knuff |
|
| sunset: | Woensdag, juli 06, 2005 15:17 |
| Voelbaar jouw verdrietige boosheid om bedrog(?). Liefs en knuf / sunset |
|
| milamber: | Woensdag, juli 06, 2005 15:08 |
| mooi gedicht, verhaalt van een sterke innerlijke kracht. Knap geschreven groetjes kerwin |
|
