Wederzien
De lege kopjes in elkaar gehaakt
Woorden blijven in verwachting leven
Het verlangen ongeroerd gebleven
De stilte schreeuwt onaangeraakt
De lege stoel niet terug geschoven
Het gesprek in wolken om mij heen
De gedachten scheuren zich uiteen
Aanwezigheid doet opnieuw beloven
Maar ik kan lezen in jouw ogen
Een lied zo zonder maat of klank
Met razende rust vervuld van dank
Maar zoveel trots en mededogen
Hebben jou voor zich gewonnen
Het verleden blijkt door mij verzonnen
Woorden blijven in verwachting leven
Het verlangen ongeroerd gebleven
De stilte schreeuwt onaangeraakt
De lege stoel niet terug geschoven
Het gesprek in wolken om mij heen
De gedachten scheuren zich uiteen
Aanwezigheid doet opnieuw beloven
Maar ik kan lezen in jouw ogen
Een lied zo zonder maat of klank
Met razende rust vervuld van dank
Maar zoveel trots en mededogen
Hebben jou voor zich gewonnen
Het verleden blijkt door mij verzonnen
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Vrijdag, september 07, 2001 18:01 |
| je schrijft echt mooi. | |
| guesses: | Vrijdag, september 07, 2001 11:34 |
| heel mooi, ik denk dat ik precies weet wat je bedoeld | |
| guesses: | Vrijdag, september 07, 2001 11:33 |
Over dit gedicht
| Auteur: WillemijnvdL | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2001 | ||
| Thema's: | ||